Um fornöfn
|
 |
| l Fornöfn eru fallorð sem koma oftast í staðinn fyrir nöfn eða nafnorð til að komast hjá endurtekningum. Þau fallbeygjast eins og önnur fallorð og eru til í eintölu og fleirtölu. Þau bæta hvorki við sig greini né stigbreytast.
l Fornöfnum er skipt í sex flokka eftir merkingarlegum og setningarlegum einkennum (hlutverki): l á bendingafornöfn l s purnarfornöfn l a fturbeygt fornafn l p ersónufornöfn l ó ákveðin fornöfn l e ignarfornöfn
l persónufornöfn (pfn.) ég, þú, hann, hún, það
l afturbeygt fornafn (afn.) sig, (sér, sín)
l eignarfornöfn (efn.) minn, þinn, sinn, vor
l ábendingarfornöfn (áfn.) sá, þessi, hinn
l spurnarfornöfn (sfn.) hver, hvor, hvaða, hvílíkur
l óákveðin fornöfn (ófn.) annar, fáeinir, enginn, neinn, ýmis, báðir, sérhver, hvorugur, sumur, hver (og) einn, hvor (og) nokkur, einhver. ennfremur: allur, annar hvor, annar hver, hvor tveggja, annar tveggja, hvor tveggja, sjálfur, slíkur, samur (sami) og þvílíkur
|