12. opna
|
 |
|  23 |
| 24 Rigning í Osló | - Vertu ekki með nasistakrökkum, segir hann.
Eiginlega var þetta sorglegt
því að Geir og Jóhann höfðu verið góðir vinir.
- Er María í skólanum í dag? spurði Geir.
Jóhann fann hvernig hjarta hans sló eins og sleggja.
Blóðið þaut fram í kinnarnar. Hann stamaði:
- É - é - ég veit það ekki! Af hverju spyrðu?
- Nei ég spurði bara.
Þjóðverjarnir eru að taka þá. Gyðingana.
Jóhann var búinn að jafna sig.
- Taka þá? spurði hann. - Hvað meinarðu?
Ertu orðinn sami nasistinn og pabbi þinn?
Geir leit hvasst á hann. Augun urðu lítil,
illskuleg og ógnvekjandi.
- Þú skalt ekki tala svona við mig! hvæsti hann. - Og þú segir ekki svona um pabba minn!
Það vita nú allir hvernig pabbi þinn er. Ef þú hagar
þér ekki almennilega gæti farið illa fyrir honum.
Þú hlýtur að skilja hvað ég meina. |  Þjóðverjar eru að senda gyðinga burt.
María verður látin fara.
- Hver t? spurði Jóhann varfærnislega.
Geir hafði tekist að hræða hann.
- Þangað sem hún verður látin vinna.
Það er allt sem ég veit.
Löggan sótti þær í nótt.
Skrýtið að þú skyldir ekki heyra neitt.
- Ég sef svo fast, svaraði Jóhann.
Það var hringt inn. Nemendurnir fóru í raðir.
Ólsen kom og sótti þau.
Í fyrsta tíma var stærðfræði en í þá daga var alltaf talað um reikning. Jóhann var slakur í reikningi.
Hann var líka slakur í mörgum öðrum greinum.
Honum þótti gaman í leikfimi og smíðum, engu öðru.
Þau voru að læra prósentureikning.
Jóhann botnaði lítið í honum.
Þar að auki hafði hann um annað að hugsa.
Grunaði Geir eitthvað? |   |  |
|