Harry Potter var á margan hátt afskaplega óvenjulegur strákur Honum fannst sumarfríið til dæmis leiðinlegasti tími ársins og hann langaði að vinna heimaverkefnin sín en neyddist til að gera það í laumi um miðjar nætur Í ofanálag vildi svo til að hann var galdramaður

Það var komið undir miðnætti og hann lá á maganum í rúminu sínu með teppi dregið upp yfir höfuð eins og tjald vasaljós í annarri hendi og á koddanum hvíldi þykk, opin bók í leðurbandi ( Saga galdranna eftir Bathildu Bagshot). Harry renndi oddinum á arnarfjöðurstafnum sínum niður eftir blaðsíðunni og hnyklaði brýnnar um leið og hann leitaði að einhverju sem gæti komið að notum í ritgerðinni hans: „ Galdrabrennur á fjórtándu öld voru með öllu tilgangslausar ræðið.“

Fjöðurstafurinn stöðvaðist fyrir ofan málsgrein sem virtist vera nýtileg. Harry ýtti kringlóttum gleraugunum lengra upp á nefið færði vasaljósið nær bókinni og las: